ΛΑΟΣ Αδέσμευτη Καθημερινή Εφημερίδα Νομού Ημαθίας
Σάββατο, 14 Μαϊου 2005
 Αρχική Σελίδα 
 
 Ειδήσεις 
 Χρήσιμα 
 Αρχείο 
 Εφημερίδα 
  
Πρωτοσέλιδο
Τοπικά Νέα
Λαϊκά Σχόλια
Άρθρα Συνεργατών
Πολιτισμός
Εκδηλώσεις
Αθλητικά
Οικονομία
Ελλάδα
Κόσμος

Πρωτοσέλιδο 02.03.2005



Τεύχη σε μορφή PDF


Τροποποίηση συνδρομής
Hits 93189
312
Hosts 4306
37
Επισκέπτες 7995
43

2

08.05.2005

Ό,τι παλιό απέμεινε στο νου: Το καμίνι του Τσαμπλή

Έπεφτε απ΄ τη Βορειανατολική μεριά του χωριού σε κοντινή απόσταση. Τόση που όσο να κάψεις ένα τσιγάρο και ν΄ανάψεις δεύτερο έφτανες κιόλας. Τόσο σιμά ήταν. Το καμίνι το δούλευε ο Τσαμπλής ο Νικολής Θρακιώτης πρόσφυγας του 22 και καμινιάρης αναντάμ - παπαντάμ. Το εγκατέστησε ακρινά στο μέσο του μάκρους μιας στενής λωρίδας γης που έπιανε απ΄τα μαντριά του Κοριτζήστρατη κι έβγαινε στις αρμύρες, τα βοσκοτόπια.

Ως φαίνεται εκεί εντόπισε κατάλληλο χώμα για φτιάξιμο τούβλων. Το λοιπόν εκεί έστησε στα γλήγορα ένα απλόχωρο καλύβι για τις απαραίτητες ανάγκες, άνοιξε κι ένα πηγάδι για νερό, αγόρασε δυό πατούρες μερικά φτιάργια και άλλα τόσα τσαπιά, έκανε και μοναχός του δυο -τρία σανιδένια καλούπια καθώς και φορεία, έφερε και με ναυλωμένους αραμπάδες τριμένο λιγνίτι για το ψήσιμο των τούβλων και τόβαλε σε λειτουργία.

Έτσι παραδοσιακά το ξεκίνησε κι έτσι το συνέχισε ως το τέλος. Για κάθε καινούργιο έδειχνε καταφρόνια και ο κάθε νεωτερισμός γι΄αυτόν ήταν ξιπασμός.

Η δουλειά ήτανε καλοκαιρινή και εποχιακή. Στη δούλεψή του είχε καμιά δεκαριά γεροδεμένα παλικάρια, ψημένα στη δουλειά που τα επιστατούσε ο Γιάννης ο Τουλούπης.

Δούλευαν απ΄την ανατολή ως τη δύση του ήλιου, κάτω από τη ζέστη χωρίς να τους πολυνοιάζει. Είχανε βλέπεις συνηθήσει σ΄αυτόν τον τρόπο δουλειάς. Ολημερίς καμάτευαν τη λάσπη ξυπόλιτοι βουτηγμένοι ως το γόνατο με μόνο το κατώσαρκο βρακί φορεμένο και το πανωκόρμι τους γυμνό. Φορούσαν στο κεφάλι τραγιάσκα που κάτω της διέκρινες ένα τραχύ ηλιοκαμένο κούτελο, δύο μαύρα μάτια τραχιά κι ένα στόμα σχεδόν σκεπασμένο απ΄τα κρεμασμένα τους μουστάκια.

Απ΄τους ώμους τους κρέμονταν δυό χοντρές χερούκλες, που κρατούσαν τις τσάπες ανασκαλίζοντας και καλοδουλεύοντας τον πυλό. Άλλοι τους πάλι φτιάριζαν τη λάσπη αποθέτωντάς την πάνω στα φορεία όπου δύο εργάτες, πίσω - μπρός, τα΄ανασήκωναν με τα χέρια, την μετέφεραν, και την ανάγειραν στα καλούπια. Ο καλουπτσής με μιαν δεξιοτεχνία γέμιζε τα μάτια του καλουπιού, τα ίσιαχνε μ΄ένα λείο σανίδι και ύστερα με την πατούρα τα έδινε το κοίλωμα που έπρεπε. Όταν τέλειωνε κι αυτή η διαδικασία, μ΄ένα τέχνασμα των χεριών έβγαζε το καλούπι, απομνήσκοντας τα νωπά τούβλα καταγής. Για μέρες έμεναν εκτεθεμένα στη ζέστη ώσπου να ξεραθούν. Όταν καλοστέγνωναν, εργάτες τα συγκέντρωναν στο μέρος όπου γινόταν το ψήσιμο.

Ο καμινιέρης έβαζε πρώτα - πρώτα ένα στρώμα τριμένο λιγνίτη καταγής. Πάνω μια σειρά τούβλα, δημιουργώντας τη βάση κι αφήνοντας τρύπες, ανοίγματα. Ύστερις έριχνε λιγνίτη, τούβλα εναλλάξ, μέχρις ότου κλείσει η στοίβα που της έδινε κωνικό σχήμα. Τελειώνοντας αυτή τους τη δουλειά, άλειφαν τη στοίβα με χοντρό στρώμα λάσπη και απ ΄τα ανοίγματα της βάσης, έβαζαν φωτιά έως ότου αρπάξει ο τριμμένος λιγνίτης. Σαν έπαιρνε φωτιά, στούμπωναν τις τρύπες για να μην λαμπαδιάσει η στοίβα. Για μέρες κάπνιζε μέχρις ότου καίγονταν όλος ο λιγνίτης και από μόνος του έσβυνε ροδίζοντας και σκληραίνοντας τα τούβλα.

Κατόπιν τα μετέφεραν με βοηδόκαρα στην αυλή του σπιτιού του Τσαμπλή Νικολή κάνοντας μικρότερες στοίβες και το εμπόρευμα ήταν έτοιμο για πούλημα.

Όντως ήταν μια σκληρή δουλειά, υπαίθρια, καλοκαιρινή, χειρονακτική μα προπαντώς κοπιαστική.
Ευτυχώς όμως για τους εργάτες που ο Μπαρμπανικολής τους καλοπλαίρωνε κάθε Σάββατο τον εβδομαδιάτικο μόχτο τους. Σαν άρχιζε να τους αποδίνει τη δούλεψη τους, όλοι τότες ήτανε καλά.
Ξεχνιόταν η κούραση, το βάραιμα και πιάσιμο των ποδαριών, το μούδιασμα των χεριών, απ΄τον ολοήμερο παιδεμό της λάσπης.

Έναν - έναν τους καλούσε στο καλύβι ο Νικοληεφέντης για να τους καταβάλει το ανάλογο απ΄τα μεροδούλεια τους.

Έτσι περνούσε η εποχιακή λειτουργία του καμινιού. Μόλις όμως αλλαξοκαίριαζε δηλαδή μόλις έπαιφταν τα πρώτα ψηλοβρόχια και τ΄αγιάζια του φθινοπώρου έκλεινε το καμίνι και μαζί τέλειωνε η τυραννία  των εργατών, περιμένοντας τον ερχομό του άλλου καλοκαιριού.

Ωστόσο με το χρόνο η τεχνολογική μανία εξαφάνισε το παραδοσιακό και τη θέση του πήρε το βιομηχανικό. Ήρθε λοιπόν καιρός που τόκλεισε ο Μπαρμπανικολής το καμίνι απ΄ανάγκη.
Μια μέρα, ένα πρωϊνό φόρτωσε στον αραμπά όλα τα σύνεργα που είχε εκεί και τα μετέφερε στο σπίτι του, όπου τα φύλαγε ως λαϊκή παράδοση.

Με τον καιρό, χρόνο το χρόνο, το καλύβι εκεί ρέπιασε και σωριάστηκε. Το πηγάδι στέρεψε και το γέμισε με χώμα για να μην γίνει κανένας χατάς και βρεί τον μπελά του τώρα στα γκρακά.
Όμως τα χρόνια έρχονταν και έφευγαν και ο Ταμπλής ο καμινιέρης και οι άνθρωποί του δούλευαν εκεί απογέρασαν και έφυγαν στην άλλη ζωή και μαζί τους πήραν και τα πονίδια που κληρονόμησαν στα χέρια και πόδια απ΄τη σκληρή δουλειά. Έτσι η ζωή τους πέρασε δίχως καλά - καλά να το καταλάβουν την στιγμή μάλιστα που όλα γύρω τους άλλαζαν σε σημείο που δεν πρόκαμαν και να το καλοστοχαστούν.

Αθανάσιος Χατζηιωαννίδης

« Μάιος » « 2005   *
Δε Τρ Τε Πέ Πα Σά Κυ
      1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031     
08.05.2005

» Εμμαν. Στ. Βαλσαμίδη "Μίεζα Νυμφαίο - Σχολή - Τάφοι"
» "Βεβαρβάρωμαι ότι χρόνιος εντός της Ελλάδος γέγονα"
05.05.2005

» Γιορτές τέλος, τώρα δίαιτα;
03.05.2005

» Ουαί υμίν, υποκριτές.
27.04.2005

» Οδοιπορικό στην Μεγάλη Εβδομάδα
26.04.2005

» Τί πρέπει να προσέξουμε την περίοδο του Πάσχα
24.04.2005

» Πασχαλινές αναμνήσεις του Ρουμλουκιού
» Γερμανική κατοχή (27/04/1941)
22.04.2005

» Διατροφή και νηστεία το Πάσχα
17.04.2005

» Η σημασία του προγράμματος στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο
» Δημοτικά τραγούδια της Βέροιας και της Νάουσας
» Η σημασία του προγράμματος στο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο
14.04.2005

» ΑΠΟΨΕΙΣ: Με αίσθημα ευθύνης
06.04.2005

» Κανείς δεν επιτρέπεται να μείνει αμέτοχος
30.03.2005

» ΤΟ "ΕΥΛΟΓΟ" ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
© Εφημερίδα Λαός 2005