Στις 27 Απριλίου 1941, οκτώ το πρωί, αληθινός εφιάλτης για τους Αθηναίους, μοτοσυκλετιστές και τεθωρακισμένα οχήματα της 2ης Μεραρχίας Πάντσερ με επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό Φριτς Ντίιρφλιγκ, εισήλθαν από τα βόρεια προάστια στην πρωτεύουσα.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών αγωνίας, που κυλούσαν απ-ελπιστικά αργά, οι περισσότεροι Αθηναίοι ξαγρυπνούσαν σιωπώντας, κοιτάζοντας πίσω από τα κλειστά παραθυρόφυλλα προς τους έρημους δρόμους περιμένοντας τις εξελίξεις. Πριν από τις 09:00 οι άντρες ενός άλλου μηχανοκίνητου αποσπάσματος υπό τη διοίκηση του λοχαγού Γιάκομπι, έφθασαν στα προπύλαια της Ακρόπολης πάνοπλοι και διέταξαν τον φρουρό της ελληνικής σημαίας να υποστείλει αυτήν και να υψώσει στη θέση της τη γερμανική σβάστικα.
Ο Έλλην φρουρός Κων/νος Κουκκίδης υπέστειλε την ελληνική σημαία και πριν συντελεστεί η έπαρση της γερμανικής σβάστικα τυλίχτηκε με το ιερό μας σύμβολο και κατακυριευμένος από το πνεύμα αυτοθυσίας προέβη σε άλμα ηρωικού θανάτου από τον βράχο της Ακρόπολης ανακράζοντας "Ζήτω η Ελλάδα"! Ανέλαμψε τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ναζιστών η ελληνική "Ορκοδοσία": "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ"! Λίγο αργότερα το ίδιο απόσπασμα κατέλαβε τις εγκαταστάσεις του ραδιοφωνικού σταθμού της Αθήνας στο Ζάππειο, από όπου μεταδόθηκε ένα μήνυμα για την κατάληψη της πόλης στη γερμανική γλώσσα, απευθυνόμενο προς τον Αδόλφο Χίτλερ. Πληροφορηθείς ο Αδόλφος Χίτλερ την αυτοθυσία του ήρωα Κων. Κουκκίδη διέταξε όπως δίπλα στη Σβάστικα να κυματίζει και η ελληνική σημαία.
Καθώς περισσότερες τεθωρακισμένες και μηχανοκίνητες μονάδες του Γερμανικού Στρατού συνέχιζαν να καταφθάνουν στην πρωτεύουσα, στις 10.30 πραγματοποιήθηκε σε ένα απλό καφενείο στην περιοχή των Αμπελοκήπων η παράδοση των πόλεων της Αθήνας και του Πειραιά. Μια ολιγομελής ελληνική επιτροπή, την οποία αποτελούσαν ο στρατιωτικός διοικητής Αττικής, υποστράτηγος Καβράκος, ο νομάρχης Αττικοβοιωτίας, Κ. Πεζόπουλος, ο δήμαρχος Αθήνας, Αμβρόσιος Πλυτάς και ο δήμαρχος Πειραιά, Μ. Μανούσκος, περίμενε εκεί τον Γερμανό συνταγματάρχη φον Σέφεν, ο οποίος επρόκειτο να υπηρετήσει κατόπιν ως πρώτος και κατοχικός φρούραρχος της πόλης, για τις τελικές διαδικασίες. Ο Κα δράκος σε μια σύντομη προσφώνηση του προς τη γερμανική αντιπροσωπεία ανέφερε: " Αι τοπικαί, πολιτικαί και στρατιωτικαί αρχαί δηλούν προς τον διοικητήν των γερμανικών στρατευμάτων ότι αι πόλεις των Αθηνών και του Πειραιώς και ανοχύρωτοι είναι και ουδεμίαν προτίθενται να αντιτάξουν στρατιωτικήν αντίστασιν εις την κατοχήν". Αυτή ήταν η αρχή της "μεγάλης νύχτας", της σκληρής κατοχής που ακολούθησε.
Επανέρχομαι και πάλι στην ηρωική πράξη του γενναίου φρουρού της ελληνικής σημαίας Κων. Κουκκίδη για εκείνους τους καρεκλοκένταυρους που αμφισβητούν το γεγονός της αυτοθυσίας, αλλά και την ύπαρξη του, προκειμένου μία ακόμη φορά να επισημάνω το αδούλωτο φρόνημα και την ανυπότακτη ψυχή του Έλληνα απέναντι σε κάθε εισβολέα και κατακτητή.
Αυτούς τους ανιστόρητους τους παραπέμπω στην αγγλική εφημερίδα Daily Mail της 09/06/1941, όπου ο ανταποκριτής αυτής δημοσιογράφος και μετέπειτα ακαδημαϊκός Νικόλας Χάμμοντ αναφέρει επιγραμματικά το γεγονός όπως αυτό συνέβει την ημέρα εκείνη. Και για του λόγου το αληθές παραθέτω ένα απόσπασμα αυτού του γεγονότος από το βιβλίο του Μ. Λουντέμη "Αυτοί που έφεραν την καταχνιά", που γράφει: "Θα σας πω κι εγώ δόκτορ Φον Γκρέβενιτς μια μικρή, ασήμαντη ελληνική ιστορία. Όταν το 1941 ο φρουρός της δικής μας σεμνής σημαίας διατάχτηκε να την κατεβάσει για να υψωθεί η δική σας, την κατέβασε, τυλίχτηκε μέσα κι έπεσε χωρίς ηρωισμούς από το βράχο. Το ξέρετε. Όχι. Βλέπετε τα πιο χρήσιμα πράγματα τα μαθαίνει κανείς πάντα αργά".
Πρόκειται λοιπόν περί γεγονότων και όχι περί προιόντων λειτουργίας της σκέψης ή σκοπιμότητας...